Het is net 11:00 uur als er een berichtje in de regio-appgroep komt: twee Koereigers in de Bovenlanden. Vlak langs de weg, komt er vervolgens achteraan met een mooie foto erbij. En ik moet werken.... Mijn collega stelt voor dat ik dan maar eerst naar de Koereigers moet gaan maar dat vind ik dan weer net te ver gaan. Maar het kriebelt verschrikkelijk want ik vind Koereigers echt heel erg leuk, mooi, grappig en als ze dan ook nog mooi in zomerkleed zijn en bijna achter het huis rondwandelen, ja, dan is het best erg als je eerst nog moet werken.
Koereiger (Bubulcus ibis)
Op adrenaline ren ik mijn postwijken. Hard fietsen deed ik altijd al maar hard lopen kan ik niet zo goed. Toch breek ik vandaag een record en bij thuiskomst heeft manlief dan ook zoiets van 'wat kom jij nou doen zo vroeg?' 'Ik ben weg, er zitten Koereigers hierachter', zeg ik en verdwijn al jassen wisselend door de voordeur met telescoop en camera.
De Koereigertjes zijn snel gevonden. Ze zitten dan weliswaar niet meer vlak langs de weg maar zijn wel heel mooi te bekijken door de telescoop en een paar bewijsfoto's kan ik wel maken. En twee filmpjes. Parmantig stappen de Koereigertjes door het weiland vol met dovenetels, een mooi plaatje. Hier en daar wordt er een worm uit de grond getrokken en de buikjes worden constant gevuld. Vervolgens haal ik mijn buurvrouw op, die heeft deze week ontdekt dat vogels geweldig zijn. Zij staat vervolgens net als ik te genieten van de mooie, actief foeragerende Koereigers. Na een minuut of 10 vliegen ze ineens op en verdwijnen achter een boerderij en daar blijft het dan ook bij. Ik heb een heel voldaan gevoel over het zien van deze twee fanatieke beestjes. Niks leuker toch dan een thuiswedstrijd met mooie soorten.
